تصفیه آب برای آشامیدن و جلوگیری از آلوده شدن آب

آب مایه ی حیات است که مرتباً از حالتی به حالت دیگر تبدیل می‌شود، اما از بین نمی‌رود. . بیش از ۷۵٪ جرم یک انسان از آب تشکیل شده‌است. انسان ها از آب آشامیدنی (آبی که کیفیت آن مناسب سوخت و ساز بدن باشد) استفاده می‌کنند. بیش از ۷۰درصد کرده زمین را آب پوشانده است ولی از این حجم عظیم آب تنها دو درصدش شیرین و قابل شرب است. ولی متاسفانه موادی مانند نیترات، نیتریت، کلر، رسوبات مضر، میکروبها ویروسها و… که در داخل این حجم آب که قابل آشامیدن است وجود دارد و برای از بین بردن آن نیاز به تصفیه آب است از آنجایی که تمامی این مشکلات در تصفیه خانه ها از بین نمی رود نیاز به استفاده از دستگاهای تصفیه آب خانگی نیز هست که درصد باقیمانده این مضرات را از بین می برد.

اسمز معکوس

روشی برای تامین آب شرب تمامی مناطق کشور عزیزمان میباشد. بعنوان مثال به کمک این روش می توان از آب شور، آب آشامیدنی مطلوب تهیه کرد. اسمز معکوس می تواند تا ۹۸% مواد معدنی حل شده و مواد آلی و کلوئیدی آب را حذف کند. تکنولوژی اسمز معکوس در دهه های اخیر با به بازار آمدن انواع جدیدی از غشاها، بطور قابل توجهی گسترش یافته است. اسمز معکوس با ظرفیت ۱۰ لیتر در روز الی ۴۰ متر مکعب در دقیقه را می توان از بازارهای جهانی تهیه کرد

آلودگی آبها

آلودگی یکی از مهمترین و حادترین مسائل ناشی از تمدن انسانی در جهان امروز به شمارمی رود؛ چرا که از اعماق چند هزار متری زمین گرفته تا معادن، آبهای تحت الارضی، بیوسفر، تروپوسفر و حتی در داخل هواپیماهای بلند پرواز و جو خارجی زمین، چرخه و سیستم حیات را مورد تهدید قرار داده است. ذرات معلق در آب، باعث کاهش کیفیت آب آشامیدنی برای انسان و کیفیت آب برای زندگی دریایی می شود. کاهش مقدار نفوذ نور خورشید به آب، کاهش رشد گیاهان و میکروارگانیسم ها را موجب می شود مولکول آلاینده ای که امروزه از کارخانه یا منبع آلوده کننده ی دیگری مثلاَ در اروپا، وارد محیط می شود، اگر تجزیه نشود یا تغییر شکل ندهد، احتمالاَ بعد از چندی می تواند درریه ی انسانهایی که در قلب جنگلهای آفریقا یا دشتهای وسیع آسیا زندگی می کنند وارد شود.

تصفیه آب برای آشامیدن

آلودگی برای افراد مختلف مفهوم و معنی متفاوتی دارد. مردم معمولی ممکن است تحریک چشم ناشی از یک گاز یا آب آلوده را آلودگی به حساب آورند. برای کشاورزی که یک عامل به گیاهان یا حیواناتش آسیب می رساند آلودگی محسوب می شود؛ اما هرگاه بخواهیم تعریف جامع و کلی و در عین حال ساده و همه فهمی برای آلودگی محیط زیست در نظر بگیریم چنین می توان گفت که آلودگی محیط عبارت است از «وجود یک یا چند ماده ی آلوده کنند در محیط زیست به مقدار و مدتی که کیفیت یا چرخه ی طبیعی را به طوری که مضر به حال انسان یا حیوان، گیاه و یا آثار و ابنیه باشد، تغییر دهد.  به بیان ساده تر هرگاه ماده یا موادی بیگانه با غلظتی خاص وارد عناصر محیطی شوند و تعادل طبیعی آنها را بر هم بزنند صحبت از آلودگی می شود.»
اینکه جهان کنونی با بحران محیط زیست روبه رو است، مسئله ی تازه ای نیست که اینجا از آن صحبت شود. کتابها و مقاله های بسیاری روزانه در سراسر جهان منتشر می شود که هشدار دهنده ی این مسئله است. در کشور ما هم تا کنون کتابهای زیادی منتشر شده، مقاله های زیادی منتشر شده وروزنامه ها و نشریات بارها و بارها به این نکته ی مهم پرداخته اند که تکرار آن اینجا ضرورتی ندارد و از موضوع بحث دور است. چیزی که حائز اهمیت است و کارشناسی تخصصی می طلبد این است که به طور ویژه در ایران برای مقابله با این آلودگیها چه اقداماتی شده است؟ سازمانهای متولی محیط زیست
تاچه اندازه توانسته اند در این راستا موفق عمل کنند و باری از آلودگی روزافزون محیط زیست ایران را بردارند؟ آن هم در کشوری که با بحران محیط زیست روبه رو است و این را همه می دانند؛ حتی عموم مردم، هرچندکه این مطلب را ابتدایی درک کرده باشند؛ چه اینکه مردم ایران هر روز شاهد آلودگیهای  بسیاری هستند؛ از آلودگی هوای شهرها گرفته تا طعم بد آبی که استفاده می شود. طراوت جنگلها و رودخانه ها و دریاهای زیبای ایران از بین رفته و مردم به طور فزاینده ای با این بحران روبه رو هستند و شاید وقت آن رسیده باسشد که صراحتاٌ اعلام شود اگر فکری به حال این معضل نشود آلودگی همچون یک بمب ساعتی عمل می کند و بالاخره روزی منفجر می شود و آنگاه تمام سازمانهایی که خود را مدافع این مهم می دانند باید پاسخگو باشند.
نمی توان گفت که کدام آلودگی بیشتر است و کدام خطرناکتر؛ اما بیایید فرض کنیم که مثلاً آلودگی هوا را با رفتن به مناطق غیر آلوده و حتی خیلی ساده تر با زدن یک ماسک حل کنیم(کلاه بزرگی که شاید خود مردم سر خود گذاشته اند)، آلودگی آب را چه می کنیم؟

فراموش نکنیم که آب یک منبع محدود دارد و تجدید آن سالهای سال طول می کشد. در جهان کنونی که تفکر غلط لازمه ی پیشرفت بیشتر به ازای مصرف بیشتر منابع، روند رو به رشدی دارد، وقتی ما به سادگی شیر آب منزل خود را باز می کنیم و آب سرد و گوارا می نوشیم، تصور اینکه این مایه ی حیات روزی تمام شود سخت است، اما به راستی اینگونه است.
بحران آلودگی آب در ایران بسیار جدی تر از چیزی است که رسانه ها بیان می کنند و بی گمان این وظیفه ی دولت است که با این مشکل رو به روشود و آن را حل کند؛ اما دولت ایران چه کرده است؟ این تحقیق با عنایت به این موضوع و ضرورت آن اقدامات دولت رابرای حل بحران آلودگی آب ایران مورد بررسی قرار داده است و با نگاهی اجمالی به فعالیتهای دولت در راستا، بحران آلودگی آب در ایران و سیاستهای دولت برای رفع آلودگی پرداخته است.

جلوگیری از آلوده شدن آب

در مصرف آب صرفه جویی کنید. این صرفه جویی، جلوی کمبود آب سالم را می گیرد و مقدار آب آلوده ای که نیاز به تصفیه دارد را کاهش می دهد

رنگ، روغن و مواد زباله را درون سینک ظرفشویی، راه‌آب حمام و دستشویی و یا توالت نریزید

از پودر لباسشویی، مواد تمیز کننده خانگی و صابون و شامپو استفاده کنید

از کودها یا حشره کش ها زیاد استفاده نکنید

مواد زباله را در رودخانه، دریاچه، جوی آب و … نریزید